Dreams don't turn to dust
Door: Eva van der Leest
Blijf op de hoogte en volg Eva
16 Oktober 2013 | Maleisië, Kota Kinabalu
De eerste twee weken in Sabah, Maleisië (Borneo)
Op Kuala Lumpur aangekomen, moest ik naar een heel ander deel van het vliegveld wat aan de andere kant van de stad bleek te liggen. Na dit stressmoment overwonnen te hebben en aangekomen te zijn op mijn gate, had ik 5 uur vertraging. Gelukkig kwam ik een paar Aziatische meisjes tegen die mij niet begrepen en ik hun ook niet, maar ik was in ieder geval niet alleen. Terwijl we wachtten, boden zij mij allemaal verschrikkelijk vieze snoepjes aan: zoute dingen die roken naar bedorven vis en kleffe cakejes met winegum erin. Al met al kwam ik 2 uur aan in mijn hostel.
De wekker ging woensdag veel te vroeg, maar ik moest op tijd zijn voor het ontbijt en wou zo snel mogelijk in het ritme komen. Moe en nieuwsgierig ben ik in mijn eentje die middag de stad in gegaan.
Ik kwam al snel een enorm winkelcentrum tegen met de doorsnee winkels en waar ik als westerse toch wel erg opviel. Dat is wel even wennen. Ook ben ik langs een markt gelopen met allemaal verse vis, groenten en vis. In deze kraampjes is de armoede goed zichtbaar. Moe van mijn jetlag en alle indrukken ben ik op een bankje gaan zitten raakte ik aan de praat met een Chinees meisje. Zij was ook alleen. 'Heb jij plannen voor vandaag?' vroeg ik na een tijdje. Zij ging naar een moskee en uiteindelijk besloten we samen te gaan. Zij regelde in het chinees een taxi. Voor de Moskee stond een huisje en we werden mee naar binnen genomen. Ik wist niet wat me gebeurde. Tot we een omslag jurk omkregen en een echte hoofddoek opkregen. Wat een ervaring! Vervolgens moesten we onze schoenen uit doen en toen mochten we echt de Moskee binnen. Het was prachtig!
Daarna hebben we een taxi genomen naar een ge-wel-dig hotel; met zwembad aan de zee, barretjes, palmbomen, kokosnoten om uit te drinken en witte stranden. Na een korte duik in de zee, alleen want Candy (het Chinese meisje) was bang voor de zon, hebben we die dag afgesloten op het strand met een indrukwekkende zonsondergang. Ze legde uit dat ze niet bruin wilde worden. Aan mij vroeg ze vervolgens of iedereen in mijn land grote ogen en en grote neuzen had. Lachend antwoordde ik dat dat inderdaad zo is.
Tijdens het ontbijt de volgende ontmoette ik 2 Zweedse meiden. Samen besloten we naar 1 van de kleine eilanden te gaan die vlak bij de kust liggen van Kota Kinabalu. Na uren wachten en vele andere bootjes weg te zien gaan en terug te zien komen, was de boot waar wij in mochten met ons ticket er eindelijk. Dat was het eerste moment waarop ik te maken kreeg met de slechte systemen hier. Maar het was het waard. Het eiland bestond uit een gedeelte bos en een gedeelte witte zandstranden. We gingen snorkelen. In eerste instantie vond ik het doodeng, maar WAUW wat ben ik blij dat ik het gedaan heb. Er waren koraalriffen en duizenden vissen en ik vond het echt zo mooi. Soms keek een vis je aan en kwam hij gewoon recht op je afzwemmen. Het is gewoon een hele andere wereld.
's Avonds hebben we gegeten op een enorme markt in de openlucht. Overal stonden lange tafels met aan het hoofd een kraampje met verse vissen. Ik koos tonijn, omdat dat de enige vis was waarbij het hoofd er niet meer op zat. Vervolgens werd deze voor je klaargemaakt op de bbq. Na even wachten zaten we met z'n drieen aan zo'n lange tafel met onze vis, wat noedels en een kokosnoot. Wat een ervaring, maar kokosmelk wordt het nooit meer. Op de tafels stonden theepotten waaronder je je handen kon wassen, hartstikke grappig.
Na een zoektocht hebben we onze avond afgesloten met een cocktail bij een tent waar 2 Aziatische vrouwen aan het zingen en dansen waren waren.
Die vrijdag begon mijn avontuur pas echt, want dan zou mijn programma van Camp Borneo starten. De rest van de groep kwam namelijk pas vrijdag aan en bestaat uit 2 Nederlandse meiden, 1 Nederlandse jongen, 3 Engelse meiden, 2 Engelse jongens en ik.
We werden om 9 uur opgehaald door onze chauffeur en moesten met onze bagage naar de bus lopen, omdat er geen plek in de buurt van het hostel was om de bus neer te zetten. Toen voelde ik me dan eindelijk echt een beetje een backpacker met mijn backpack achterop en mijn rugtas voorop. De route was geweldig, wel een pijnlijke kont na de rit. De wegen worden hier namelijk ontzettend slecht onderhouden (net als alle het andere buiten de grote steden). De bus bracht ons naar de eerste bestemming: Camp Tinangol.
Op bestemming kregen we eerst een introductie, waarbij we een ketting kregen die hier als traditie altijd wordt gegeven als verwelkoming, en vervolgens een rondleiding. Het kamp was precies zoals ik het verwacht had en zoals ik hoopte dat het zou zijn. Het huis in het kamp was gemaakt van hout en bamboe: een longhouse. De was moesten we met de hand doen. De wc's moest je doorspoelen met een emmer met water. En er was alleen maar koud water en soms helemaal geen water. Back to basic dus.
Die eerste avond kregen we een echte traditionele dansvoorstelling te zien. Met als grote afsluiting een andere traditie van hier; risewine. Het werkte als volgt: een man en vrouw gaan tegenover elkaar staan en nemen beiden een shot risewine, de man natuurlijk een grotere dan de vrouw. Voor je het in 1 keer leeg drinkt, proost je naar elkaar terwijl je zegt; amaraiti. En dat doe je 2 keer, want hier moet alles 2 keer (want je wordt immers niet voor niets geboren met 2 ogen).
Zondag hebben we een rondleiding gehad door het dorp waar we moeten werken en hebben we onze projecten gezien. De wandeling van het kamp naar het dorp is behoorlijk pittig.. Heuvel op en heuvel af en dat voor een half uur heen en dan terug weer een half uur. Het dorp bestond uit vele longhouses waarin op sommige plekjes winkeltjes waren. Het opvallende is dat iedereen hier moderne snufjes heeft zoals auto's, mobieltjes en tablets. Hun huizen en hygiene zijn echter totaal niet goed. Dit komt omdat de kinderen in de stad gaan werken en de moderne spulletjes voor hun kopen, maar vervolgens niet genoeg tijd hebben om energie aan het dorp te besteden. Na de lunch werd het tijd voor een andere traditie (je wordt hier doodgegooid met de tradities): vissen met echte bamboehengels. Ik heb toen mijn allereerste vis gevangen. Geloof het of niet, we mochten ze die avond ook zelf opeten.
Die avond zaten we op onze kamer te kletsen en er bleven maar enorme insecten komen. Gelukkig hielpen de jongens dan om ze te weg te halen. Op dat moment wisten we nog niet dat dat voor meer problemen kan zorgen, namelijk dat de hele familie achter je aan komt.
We waren dus fanatiek bezig met het doodmaken van een bij. Die er absoluut niet uitzag als een bij die we in NL hebben, maar als een groot lang beest met een oranje lijf en zwarte kop en lange poten. We kwamen er dus ook pas achteraf achter dat het een bij was. Ik voelde op dat moment plotseling een steek in mijn schouder en ik tilde mijn shirt een beetje op en er zat precies zo'n beest met zijn angel in mijn schouder. Ik schrok me dood en schreeuwde ongeveer: 'Haal 'm van me af, haal 'm van me af!' Pleuni sloeg 'm toen van m'n schouder af en meteen begon het eigenlijk enorm pijn te doen en te kloppen. Uiteindelijk was er niets aan de hand en nu kan ik er ook best om lachen.
Die volgende dag begon het echte werk. Onze werkdagen begonnen om 7 en eindigden rond 4 met een pauze van 2 uur tussendoor. We werkten aan een crèche. Het gebouw stond groot en deels al, maar we moesten vooral nog wat details toevoegen. We moesten een hoop timmeren en zagen. 's Avonds bestond ons programma groot en deels uit rust, wat na zulke harde werkdagen ook wel nodig is.
Wel hebben we een paar avonden gebruikt om traditionele dingen te kunnen doen. Zo hebben we onze eigen risewine gemaakt. Wat in grote lijn bestaat uit het mengen van rijst en gist en dat dan voor een paar weken te laten staan. Het is echter niet zo makkelijk als het lijkt want er spelen natuurlijk weer enkele tradities een rol.
1. Na het maken van de risewine mag je diezelfde dag geen zeep, shampoo of iets dergelijks meer gebruiken.
2. De dag van het maken mag je geen zure dingen eten (ja want anders wordt de wijn natuurlijk zuur..).
3. Iemand die ongesteld is mag geen risewine maken omdat dat onzuiver is. Dat betekent dat er gevechten kunnen ontstaan.
Een andere avond kwamen er een paar staff leden tijdens het avondeten met een halve boom naar binnen stormen. Er bleek een aapje in te zitten! Zo 1 uit madagaskar met van die grote ogen! Ze zagen wat ritselen en hebben de tak toen voor ons afgezaagd en meegenomen. Het was heel zielig want hij vond het doodeng, maar hij was zo lief! Voor de duidelijkheid: hij is daarna gewoon weer vrijgelaten.
Ook kregen we een keer een traditioneel spelletje uitgelegd, dat je een touwtje ergens omheen moet krijgen en af moet krijgen. Pleuni, Lisanne en ik hebben gevraagd of wij er ook 1 konden kopen en dat kan. Nu gaat er dus een gast de jungle in voor 3 MYR, wat minder dan 1 euro waard is, om de stokjes te vinden waarvan het spel gemaakt is. Grazyy!
Enkele vrije dagen hebben we besteed aan een bezoek aan het strand, een bezoek aan een paar stadjes en een bezoek aan een mangrove bos. Op dit moment ben ik weer terug in Kota Kinabalu en volg ik een duikcursus met de 6 Engelsen. Maandagochtend vertrekken we weer naar kamp Tinangol voor de laatste 4 dagen voor we naar de volgende bestemming gaan.
Het is gek. Op dit moment dat ik hier ben, besef ik niet dat ik mijn droom aan het volgen ben. Ik blijf het maar zeggen tegen mezelf. Ik ben in Borneo. Ik ben in Borneo. Ik ben in Borneo. Ik vind het geweldig.
-
16 Oktober 2013 - 17:30
Floor:
Wauw Eef! Wat onwijs gaaf! Ik vind dit echt zo leuk om te lezen! Hoe stoer van je dat je gewoon in je eentje de stad bent in gegaan en zo mensen heb ontmoet! En dan nu ook dat je meee werkt iaan het bouwen van een crèche! Ik ben ongelofelijk trots op je!
Ga zo door en geniet van de droom die je nu aan het beleven ben!
Liefs Floor -
16 Oktober 2013 - 17:35
Jamie:
jeeeej eerste blog van eef!
het klinkt echt super en heel mooi!
nog heel veel plezier en kan niet wachten tot de volgende blog.
xxxxxx -
16 Oktober 2013 - 17:48
Bianca:
Eef, wat vet allemaal!! Je schrijft heel leuk en positief!! En het lijkt wel alsof je er al weken bent!!! Geniet!!! Hele dikke kus -
16 Oktober 2013 - 18:03
Claudia:
Wouw ♡ klinkt super x -
16 Oktober 2013 - 18:35
Astrid:
EEf, wat super leuk om te lezen! :)
Geniet er met alle teugen van en ik kan niet wachten tot de volgende blog!
xxx heel veel liefs Astrid -
16 Oktober 2013 - 19:28
Marjolein:
Wauw eef, prachtig verhaal! Ga zo door met genieten xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley